Ciekawsze Obiekty Grecja czarter jachtu

Sifnos

Sifnos – grecka wyspa i jednocześnie gmina należąca do archipelagu Cykladów. Na wyspie znajdują się dwa główne miasta: Apollonia (942 mieszkańców) oraz Artemonas (744 mieszkańców). Innymi skupiskami osadnictwa jest wioska Kastro oraz położone na zachodnim wybrzeżu portowe miasto Kamares.Sifnos leży pomiędzy Serifos i Melos. Wyspa jest położona na zachód od Delos oraz Paros. Od portu w Pireusie wyspa jest oddalona o około 130 km. Powierzchnia Sifnos wynosi 73km², długość 16 km a szerokość wyspy wynosi 7,5 km. Linia brzegowa dochodzi do 70 km. Obecnie na stałe wyspę zamieszkuje 2442 osób.W czasach starożytności Sifnos była bogatą wyspą ze względu na znajdujące się na wyspie kopalnie srebra oraz złota. Dowodem bogactw pochodzących z wyspy ma być skarbiec zbudowany w Delfach w VI wieku p.n.e. w celu magazynowania kosztowności pochodzących z Sifnos. Obecnie niestety nie wiadomo co się stało, że kopalnie nagle przestały pracować. Możliwe mogło być ich zatopienie w trakcie powodzi, jednakże nie ma żadnych śladów mogących potwierdzić tę hipotezę.

Wyspa jest słynna także jako stolica garncarstwa w basenie Morza Egejskiego. Słynne są takie wyroby jak naczynia, popielniczki oraz miski. Wyrabiane przez mieszkańców naczynia służyły im bardzo często jako główny produkt handlowy. Najstarsze wyroby lokalnych rzemieślników zostały odkryte w centralnej części wyspy w okolicach miasta Artemonas, gdzie ukrywano je przed zrabowaniem przez piratów.

Poros

Grecka wyspa położona 48 km od portu w Pireusie, należy do archipelagu Wysp Sarońskich. Wyspa jest oddzielona od Peloponezu 200-metrowej szerokości kanałem. Powierzchnia wyspy wynosi 31 km². Na wyspie żyje ponad 4 tys. mieszkańców w tym większość mieszkających w stolicy wyspy Poros. Jedyną inną osadą na wyspie jest Ágios Nektários, w której mieszka 15 osób. Poros składa się z dwóch wysp: Sphairi oraz Sferia. Obie wyspy są połączone ze sobą mostem. Poros to także jedna z greckich gmin, w skład której wchodzi także jedno z miast położone na stałym lądzie, Kyaní Aktí (populacja 231 mieszkańców) jest najbardziej na wschód wysuniętym miastem półwyspu Peloponez. Łączna powierzchnia gminy wynosi 49,6 km², a populacja 4348 mieszkańców.
Poros jest wyspą o bogatej i bujnej roślinności. Północne i zachodnie krańce wyspy są pokryte głównie krzewami oraz drzewami o niedużej wysokości. W centrum wyspy znajduje się las pokryty drzewami iglastymi, głównie starymi sosnami. Wyspa posiada dobrą sieć dróg i infrastrukturę turystyczną, co czyni Poros bardzo popularnym kurortem turystycznym. Brak lotniska powoduje, że dostęp na wyspę gwarantują promy oraz wodoloty, które odpływają regularnie z Aten.

Nafplio

Do naszych czasów dotrwały starożytne ruiny widoczne na niewielkim stanowisku archeologicznym w mieście.
W czasach bizantyjskich miasto założono ponownie, a na tamtejszym akropolu (zob. Akronauplia) wzniesiono twierdzę obronną. Na początku XIII w. Nauplion dostaje się pod władzę "Franków" (krzyżowców), pod koniec XIV stulecia przechodzi w ręce Wenecjan, którzy utrzymali się tam stosunkowo długo (1530) i zbudowali obronny zamek Bourtzi na przybrzeżnej wysepce.
Dopiero w XVI wieku zdobyte miasto weszło w skład państwa Turków osmańskich. W latach 1686-1715, podczas drugiej okupacji weneckiej, na wzgórzu sąsiadującym z Akronauplią wzniesiono rozległą twierdzę Palamidi.
30 listopada 1822 – nagłym atakiem zapoczątkowanym od najwyżej położonej części twierdzy Palamidi – miasto wyzwolone zostało przez połączone oddziały powstańcze Staikosa Staikopulosa i Dimitriosa Moschonisiotisa.
Po odzyskaniu przez Grecję niepodległości Nauplion był w latach 1823-1834 pierwszą stolicą nowożytnego państwa greckiego (podupadłe pod panowaniem tureckim Ateny liczyły wówczas jedynie ok. 6 tys. mieszkańców). Jesienią 1828 r. zamordowano w nim pierwszego greckiego premiera J. Kapodistriasa.
Prócz stanowiącej teren arechologiczny rozległej fortyfikacji Palamidi (Archeologikos Choros Palamidiu), najważniejsze do zwiedzenia jest Muzeum Archeologiczne, przy placu Konstytucji (Syntagma) – tj. głównym placu będącym rynkiem starego miasta; od 1930 r. zajmuje ono dwupiętrowy budynek weneckiego arsenału marynarki, wzniesiony w 1713 r. Warto w nim zwrócić na uwagę na wyjątkowy zabytek wśród europejskich militariów – niemal kompletną zbroję z płyt półcylindrycznych pochodzącą z epoki mykeńskiej (XIV w. p.n.e.), odnalezioną w 1960 r. w miejscowości Dendra (Dendroi) opodal Myken.
Muzeum Wojskowości (ul. Amalias 22) znajduje się w budynku pierwszej nowożytnej, greckiej akademii wojskowej, powstałej z inicjatywy J.Kapodistriasa, w okresie wojny o niepodległość Grecji, kiedy w Nafplion służyli także oficerowie Polacy. Eksponaty obrazują historię tej placówki i ilustrują dzieje wojen toczonych przez Greków od 1904 (podziemna i partyzancka walka o Macedonię, tzw. Makedonikos Agonas), poprzez wojny bałkańskie, aż po obie wojny światowe, łącznie ze zjawiskiem ruchu oporu.
Założone w 1974 Muzeum Etnograficzne (ul. V. Aleksandru 1) uchodzi w tej dziedzinie za jedno z najważniejszych w kraju, pozostając pod opieką Peloponeskiej Fundacji Folkloru im. V. Papantoniu; wydaje własny rocznik naukowy. Zgromadzono w nim ok. 25 tys. eksponatów w postaci sprzętów, okolicznościowych strojów i ubiorów ludowych oraz wyrobów tkactwa, narzędzi i artykułów domowego użytku z obszaru całego Peloponezu.

Kithira

Liczy ok. 279,6 km² i 3,35 tys. mieszkańców (2001). Głównym miastem jest Kithira (albo Chora). Wyspa administracyjnie zalicza się do nomarchii Pireusu w regionie administracyjnym Attyka. Pagórkowaty i kamienisty teren jest wynikiem działalności silnych wiatrów i fal morskich, które utworzyły liczne zatoki i wysokie klify.
W przeszłości wyspa miała bardzo ważne znaczenie strategiczne ze względu na krzyżujące się tu szlaki morskie.

Hydra

Jest częścią Peloponezu. Charakterystyczna dla wyspy jest doskonale zachowana XIX wieczna i wcześniejsza zabudowa. Na wyspie jest niewiele dróg, gdyż obowiązuje ściśle przestrzegany zakaz używania pojazdów mechanicznych, a nawet rowerów. Jedyne samochody jakie są używane to karetki pogotowia i nieliczne pojazdy gospodarcze, np. służb komunalnych. Do transportu towarów i ludzi mieszkańcy używają jucznych zwierząt - koni, mułów i osłów. Wyspa jest licznie odwiedzana przez miłośników sztuki i historii